تولید سفید کننده بدون نیاز به آب ژاول

شرکت مهندسین مشاور ، ارایه دهنده ی فرمولاسیون انواع محصولات شوینده با بهترین کیفیت و مقرون بصرفه برای تولید کننده در خدمت شما علاقه مندان به تولید می باشد و شما را در ایران ، کشورهای آسیا میانه (افغانستان)در تولید سفید کننده بدون نیاز به آب ژاول بهمراه مهندسین زبده و کارآمد همراهی می کند.

سفید کننده ماده شیمیایی است که می تواند رنگ را از بین ببرد یا روشن کند ، معمولاً از طریق اکسیداسیون.

انواع سفید کننده

چندین نوع مختلف سفید کننده وجود دارد:

• سفید کننده کلر معمولاً حاوی هیپوکلریت سدیم است.

• سفید کننده اکسیژن حاوی پراکسید هیدروژن یا ترکیبی آزاد کننده پراکسید مانند پربورات سدیم یا پرکربنات سدیم است.

• پودر سفید کننده ، هیپوکلریت کلسیم است.

دیگر عوامل سفید کننده

سایر عوامل سفید کننده شامل :

پرسولفات سدیم ، پرفسفات سدیم ، پرسیلیکات سدیم ، آنالوگهای آمونیوم ، پتاسیم و لیتیوم آنها ، پراکسید کلسیم ، پراکسید روی ، پراکسید سدیم ، کربو آمید پراکسید ، دی اکسید کلر ، برومات و پراکسیدهای آلی (مانند پراکسید بنزوئیل) هستند.

در حالی که اکثر سفید کننده ها اکسیدکننده هستند ، شما می توانید از فرآیندهای دیگر برای از بین بردن رنگ استفاده کنید.

به عنوان مثال ، دی سدیم سدیم یک عامل کاهنده قوی است که می توانید از آن به عنوان سفید کننده استفاده کنید.

مواد شیمیایی سفید کننده چگونه کار می کنند

سفید کننده اکسید کننده با شکستن پیوندهای شیمیایی کروموفور (بخشی از مولکول دارای رنگ) کار می کند.

این مولکول را تغییر می دهد به طوری که یا رنگی ندارد و یا رنگ را در خارج از طیف مرئی منعکس می کند.

سفیدکننده کاهش دهنده با تغییر پیوندهای دوتایی کروموفور به پیوندهای منفرد کار می کند.

این ویژگی های نوری مولکول را تغییر می دهد و آن را بی رنگ می کند.

علاوه بر مواد شیمیایی ، انرژی می تواند پیوندهای شیمیایی را برای سفید شدن رنگ مختل کند.

در اینجا شایان بذکر است شرکت مهندسین مشاور همراه با مهندسین کارآمد و زبده آماده به همکاری با علاقمندان به تولید در ایران و کشورهای آسیانه ی میانه برای تولید انواع محصولات شوینده و تولید سفید کننده بدون نیاز به آب ژاول می باشد.   

مزایا و معایب استفاده از سفید کننده

دلیل کاربرد بسیار زیاد وایتکس در صنعت و همچنین مصارف خانگی، قدرت بسیار بالای آن در ضدعفونی و از بین بردن قارچ، باکتری و ویروس های متعدد و همچنین سفید کنندگی بالای آن می باشد. علیرغم مزیت های متعدد این ماده، معایب زیادی نیز دارد که عبارتند از:

• قدرت خوردنگی وایتکس بسیار بالا بوده و بهتر است از تماس طولانی مدت آن با سطوح فلزی خودداری شود.

• تحریک کننده پوست، سیستم تنفسی و چشم می باشد.

• ترکیب وایتکس و جوهر نمک بسیار خطرناک بوده و فرد را دچار مسمومیت می کند.

• ترکیب آب ژاول با سایر مواد شیمیایی تنها در محیط های آزمایشگاهی باید صورت گیرد چون اغلب قابل انفجار و سمی هستند.

• پارچه های چرمی، ابریشمی و پشمی در تماس با وایتکس به شدت آسیب می بینند.

• آمونیاک موجود در ادرار با آب ژاول منجر به تولید کلرمین، نیتروژن و ماده قابل انفجار می گردد. لذا از ورود مستقیم وایتکس به درون چاه فاضلاب باید جلوگیری شود.

سخن آخر